به گزارش خبرآنلاین، دنباله‌دار «۱۲پ/پونزبروکز» (۱۲P/Pons-Brooks) موسوم به «دنباله‌دار شیطان» هر ۷۱.۳ سال بار مدار خود را کامل می‌کند و در ۲۱ آوریل به نزدیکترین فاصله خود از خورشید می‌رسد. به نقل از یورونیوز، این دنباله‌دار شبیه به دنباله‌دار هالی است. دنباله‌دار هالی که یکی از معروفترین دنباله‌دارها محسوب می‌شود، هر۷۲ تا ۷۵ سال یک […]
به گزارش خبرآنلاین، دنباله‌دار «۱۲پ/پونزبروکز» (۱۲P/Pons-Brooks) موسوم به «دنباله‌دار شیطان» هر ۷۱.۳ سال بار مدار خود را کامل می‌کند و در ۲۱ آوریل به نزدیکترین فاصله خود از خورشید می‌رسد.
به نقل از یورونیوز، این دنباله‌دار شبیه به دنباله‌دار هالی است. دنباله‌دار هالی که یکی از معروفترین دنباله‌دارها محسوب می‌شود، هر۷۲ تا ۷۵ سال یک بار به روشنی در آسمان کره زمین پیدا می‌شود و به نحوی است که می‌توان آن را با چشم غیرمسلح تماشا کرد.
هرچند برخی گزارش‌های تاریخی نشان می‌دهند که «۱۲پ/پونزبروکز» در قرن چهاردهم دیده شده است، با این حال نام آن از ژان لوئیس پونز ستاره‌شناس فرانسوی گرفته شده که آن را در سال ۱۸۱۲ کشف کرد.
بخش دوم نام این دنباله‌دار نیز از اسم ویلیام رابرت بروکس ستاره‌شناس بریتانیایی-آمریکایی گرفته شده است که در دوره بعدی عبور این دنباله‌دار در سال ۱۸۸۳ آن را مشاهده کرد.
تصور می‌شود که این دنباله‌دار هسته‌ای به قطر حدود ۳۰ کیلومتر داشته باشد. این دنباله دار به عنوان یک دنباله‌دار آتشفشانی منجمد طبقه‌بندی می‌شود، به این معنی که با افزایش فشار در داخل و گرم شدن آن، گاز، یخ و غبار از سطحش فوران می‌کند.
یکی از چنین طغیان‌هایی در سال گذشته بود که باعث شد تا حجم آن در فضا صد برابر شود و به خاطر مه و غباری که اطراف آن را به شکل شاخ درآورده بود، لقب «دنباله‌دار شیطان» را به خود اختصاص داد.
در حالی که این دنباله‌دار و رنگ سبز آن قبلاً در آسمان شب دیده شده است، کارشناسان انتظار دارند که در هفته‌های آینده حتی درخشان‌تر نیز بشود.
دکتر پل استروم، اخترفیزیکدان در دانشگاه وارویک، گفت: «انتظار می‌رود این دنباله‌دار به حجم فضایی ۴.۵ برسد، به این معنی که از یک مکان تاریک در بریتانیا نیز قابل مشاهده است.»
این دنباله‌دار همانطور که از صورت فلکی آندرومدا به سمت صورت فلکی حوت در حرکت است، از کنار ستاره‌هایی درخشان عبور می‌کند که تشخیص آن را در تاریخ‌های خاص آسان‌تر می‌کند.
با این وجود دکتر رابرت ماسی، معاون انجمن سلطنتی نجوم بریتانیا، می‌گوید که حتی اگر این دنباله‌دار درخشان‌تر نیز بشود، باز هم دیدن آن دشوار است و به همین خاطر ابزارهای اساسی مانند تلسکوپ‌های کوچک می‌توانند در تماشای آن بسیار کمک کنند.
دانشمندان می‌گویند بهترین نماها از این دنباله‌دار در نیمکره شمالی می‌تواند دیده شود. به گفته دکتر ماسی، این دنباله‌دار از یک محیط تاریک و به دور از آلودگی نوری بهتر قابل مشاهده خواهد بود.
