ارتش ایالات متحده بین ۲۸ می تا ۷ اکتبر سال ۱۹۵۷، مجموعه‌ای آزمایش‌های هسته‌ای را در صحرای نوادا با نام عملیات پلامباب انجام داد. این آزمایش‌ها شامل ۲۹ انفجار هسته‌ای بود که دو مورد آن‌ها با عناوین پاسکال A و پاسکال B زیر زمین انجام شد تا آزمایش شود که آیا می‌توان بارش رادیواکتیو را […]
ارتش ایالات متحده بین ۲۸ می تا ۷ اکتبر سال ۱۹۵۷، مجموعه‌ای آزمایش‌های هسته‌ای را در صحرای نوادا با نام عملیات پلامباب انجام داد. این آزمایش‌ها شامل ۲۹ انفجار هسته‌ای بود که دو مورد آن‌ها با عناوین پاسکال A و پاسکال B زیر زمین انجام شد تا آزمایش شود که آیا می‌توان بارش رادیواکتیو را مهار کرد یا نه. پاسکال A در تاریخ ۲۶ ژوئیه انجام شد و درجریان آن، بمب اتمی در پایین حفره‌ای به عمق ۱۵۲ متر که با درپوشی آهنی به ضخامت ۱۰ سانتی‌متر پوشانده شده بود، منفجر شد.
رابرت برونلی، اخترفیزیکدان آزمایشگاه ملی لس‌آلاموس در نیومکزیکو و دانشمند ارشد آزمایش‌های پاسکال پیش از مرگش در سال ۲۰۱۸ به بیزنس اینسایدر گفته بود نیروی انفجار دریچه منهول را به آسمان فرستاد. برونلی انتظار داشت درپوش به زمین برگردد، اما هرگز پیدا نشد.
برونلی برای بررسی این موضوع که برای دریچه چه اتفاقی افتاد، ۲۷ آگوست ۱۹۵۷ آزمایش را تکرار کرد. این بار برونلی آزمایش پاسکال B را با دوربینی ثبت کرد که با نرخ یک فریم بر میلی‌ثانیه عکس می‌گرفت. آزمایش نشان داد درپوش می‌تواند به حداکثر سرعت ۲۰۱ هزار کیلومتر بر ساعت برسد. این سرعت حدود پنج برابر سرعت گریز از زمین (سرعت لازم برای گریز از میدان گرانشی زمین) است و نشان می‌دهد احتمالا هر دو درپوش به فضا راه پیدا کرده‌اند.
۵۸۵۸
