تیم های ملی ایران و آنگولا در جام جهانی ۲۰۰۶، در حضور ۳۸ هزار تماشاگر سنترال استادیوم شهر لایپزیش به مصاف هم رفتند. در دقیقه ۶۰، فلاویو آمادو با ضربه سر آنگولا را پیش انداخت اما سهراب بختیاری زاده در دقیقه ۷۵ این گل را پاسخ داد تا ایران، آخرین بازی دور گروهی را با […]
تیم های ملی ایران و آنگولا در جام جهانی ۲۰۰۶، در حضور ۳۸ هزار تماشاگر سنترال استادیوم شهر لایپزیش به مصاف هم رفتند. در دقیقه ۶۰، فلاویو آمادو با ضربه سر آنگولا را پیش انداخت اما سهراب بختیاری زاده در دقیقه ۷۵ این گل را پاسخ داد تا ایران، آخرین بازی دور گروهی را با نتیجه تساوی ۱-۱ به پایان برساند.
نکته قابل توجه در این مسابقه اما آخرین حضور علی دایی در ترکیب تیم ملی ایران بود. دایی مانند بسیاری از ملی پوشان مشهور آن زمان، دورانی تلخ را در سال ۲۰۰۶ تجربه کرد. یعنی درست زمانی که فدراسیون فوتبال با مدیریت دادکان و محمد علی آبادی در سازمان تربیت بدنی به جان هم افتاده بودند و منتقدان نیز به برانکو سرمربی وقت تیم ملی حمله می کردند، دایی نیز از این کشمکش ها بی نصیب نماند و او به دفعات با این پرسش مواجه می شد که چرا عرصه فوتبال ملی را ترک نمی کند؟
اتهام اشاعه و ترویج بازیکن سالاری و فرمان بردن مربیان تیم ملی از دایی هم به او زده می شد تا اینکه در اقدامی دور از انتظار، کاپیتان تیم ملی در دیدار با پرتغال روی نیمکت نشست. تا آن زمان، کمتر کسی چهره دایی را روی نیمکت به یاد داشت؛ چرا که او پای ثابت ترکیب اصلی تیم ملی در ادوار مختلف بود.
این عکس علی دایی اسطوره فراموش نشدنی فوتبال ایران در جام جهانی ۲۰۶ آلمان و در دیدار با آنگولا، آخرین تصویری است که از او در فوتبال ملی کشورمان ثبت شده است.
۲۵۸ ۲۵۸
