به نظر می‌رسد که کهکشان مارپیچی NGC 3169 (جرم سماوی شماره ۳۱۶۹ در فهرست NGC) مانند کاموایی کیهانی در حال باز شدن است. این کهکشان ۷۰ میلیون سال‌نوری با ما فاصله دارد (هر سال‌نوری، مسافتی است که نور با سرعت ۳۰۰ هزار کیلومتر بر ثانیه در مدت‌زمان یک سال می‌پیماید، تقریباً معادل ۹۴۵۰ میلیارد کیلومتر) […]
به نظر می‌رسد که کهکشان مارپیچی NGC 3169 (جرم سماوی شماره ۳۱۶۹ در فهرست NGC) مانند کاموایی کیهانی در حال باز شدن است. این کهکشان ۷۰ میلیون سال‌نوری با ما فاصله دارد (هر سال‌نوری، مسافتی است که نور با سرعت ۳۰۰ هزار کیلومتر بر ثانیه در مدت‌زمان یک سال می‌پیماید، تقریباً معادل ۹۴۵۰ میلیارد کیلومتر) و در جنوب ستاره درخشان قلب‌الاسد (آلفا اسد) به سمت صورت فلکی کم‌نور زاویه‌سنج (سکستان) دیده می‌شود.
بازوهای مارپیچی آثار زخم‌های جزر و مد گرانشی را به‌وضوح نشان می‌دهند، زیرا NGC 3169 (سمت چپ) و همسایه‌اش NGC 3166 در حال برخورد با یکدیگرند و برهم‌کنش‌های گرانشی شدیدی با هم دارند. درنهایت این دو کهکشان در یکدیگر ادغام می‌شوند و کهکشان بزرگ‌تری را تشکیل خواهند داد. این همان سرنوشتی است که در انتظار یک‌سوم کهکشان‌های عالم است و ۴ میلیارد سال دیگر برای کهکشان ما، راه‌شیری و کهکشان همسایه‌مان آندرومدا اتفاق خواهد افتاد.
کمان‌ها و ستون‌های ستاره‌ای بیرون‌کشیده‌شده که فعالیت‌های ستاره‌زایی قوی نشان می‌دهند، نشانه‌های روشنی از فعل‌وانفعالات گرانشی شدید در سراسر این گروه کهکشانی دوردست و خوش‌آب‌ورنگ است. قاب تصویر حدود ۲۰ دقیقه قوسی (دوسوم قطر ماه بدر) را می‌پوشاند که با توجه به فاصله این مجموعه از ما، معادل ۴۰۰ هزار سال‌نوری در آن فاصله است (برای مقایسه، قطر کهکشان خودمان ۱۰۰ هزار سال‌نوری است). در این تصویر می‌توانید NGC 3165 را در سمت راست تصویر ببینید که اندازه کوچک‌تر و رنگ آبی‌تری دارد.
NGC 3169 کهکشان درخشانی است و در سراسر طیف الکترومغناطیسی، از امواج رادیویی تا اشعه ایکس دیده می‌شود. چنین کهکشان‌هایی از ساختار «هسته‌های کهکشانی فعال» انرژی می‌گیرند و در مرکز آن‌ها، سیاه‌چاله عظیم ابرپرجرمی لانه کرده است.
اعتبار تصویر و حق چاپ: کریستف ورگنس، عزیز کائوآچ. برای مشاهده عکس در ابعاد بزرگ، اینجا را کلیک کنید.
منبع: تصویر روز ناسا
۵۴۵۴
