به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، سنجاب زمینی «نام علمی: Rheitrosciurus macrotis» که روی زمین و شاخه‌های کم ارتفاع جنگل‌های تپه‌ای در بورنئو زندگی می‌کند و از دانه‌های بسیار سخت از تعداد انگشت شماری از گونه‌های درختی تغذیه می‌کنند، فوق‌العاده هستند؛ اما چرا فوق‌العاده؟ بیشتر بخوانید: شایعات حاکی از آن است که سنجاب‌های زمینی، که در سال […]
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، سنجاب زمینی «نام علمی: Rheitrosciurus macrotis» که روی زمین و شاخه‌های کم ارتفاع جنگل‌های تپه‌ای در بورنئو زندگی می‌کند و از دانه‌های بسیار سخت از تعداد انگشت شماری از گونه‌های درختی تغذیه می‌کنند، فوق‌العاده هستند؛ اما چرا فوق‌العاده؟
بیشتر بخوانید:
شایعات حاکی از آن است که سنجاب‌های زمینی، که در سال ۲۰۱۴ به آنها «خون آشام» ملقب شده‌اند، از شاخه‌های کم ارتفاع بر روی کمر گوزن‌ها می‌پرند و با بریدن رگ گردن آنها با دندان‌های تیزشان، آنها را می‌کشند. شکارچیان محلی دایاک گزارشاتی از یافتن لاشه گوزن شکافته شده می‌دهند و مشکوک هستند که سنجاب‌ها شکم، قلب و کبد طعمه خود را می‌خورند. همچنین گفته می‌شود که در روستاهای نزدیک به جنگل، سنجاب‌های زمینی مرغ‌های اهلی را می‌کشند تا قلب و جگر آنها را بخورند.
اما در سال ۲۰۲۰، محققان دریافتند که این سنجاب‌ها گوشتخواران خونخوار نیستند. در عوض، دندان‌های عجیب و غریب آنها که شامل دندان‌های ثنایای بزرگ در فک بالا و پایین است، برجستگی‌های عمیقی مانند اره دارند و برای خوردن دانه‌های بسیار سفت استفاده می‌شوند. به گفته نویسنده اصلی این پژوهش اندرو مارشال، انسان‌شناس زیست‌شناس دانشگاه میشیگان، این دانه‌ها به حدی سخت هستند که یک انسان قوی با یک چکش باید سخت کار کند تا بتواند آنها را بشکند.
سنجاب‌های زمینی همچنین دم‌های گرز مانند و دیدنی‌ای دارند که ۳۰ درصد بزرگ‌تر از بدنشان است،این دم‌ها یکی از حجیم‌ترین دم‌ها در بین تمام پستانداران، نسبت به اندازه بدن آنها به شمار می‌رود. دانشمندان دقیقا نمی‌دانند که چرا سنجاب‌ها چنین زائده عجیب و غریبی دارند، اما ممکن است دم آنها از آنها در برابر شکارچیانی مانند پلنگ‌های ابری ساندا «Neofelis diardi» با پوشاندن بدن کوچکشان و گیج‌کردن شکارچیان احتمالی، از آنها محافظت کند.
اینکه چگونه این سنجاب‌ها به بورنئو رسیدند یک راز است. تحقیقات نشان می‌دهد نزدیک‌ترین اقوام زنده آنها گروهی از سنجاب‌های آمریکای جنوبی هستند، اما هیچ نشانه‌ای از خویشاوندان دیگری در آسیا یا آمریکای شمالی وجود ندارد که بتواند به دانشمندان در ردیابی سفر آنها به آسیای جنوب شرقی کمک کند.
مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۲ نشان داد که دودمان «Rheitrosciurus» از گروهی از گونه‌های پالئارکتیک «Palearctic» حدود ۳۶ میلیون سال پیش جدا شده و بورنئو را از آسیای جنوب شرقی مستعمره کرده‌اند، اما تاریخ تکاملی این سنجاب زمینی همچنان مبهم است. (پالئارکتیک به منطقه ای اطلاق می‌شود که شامل اوراسیا در شمال هیمالیا، شمال آفریقا و بخش‌های معتدل شبه جزیره عربستان است.)
بیشتر بخوانید:
منبع: livescience
۳۲۳
