به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، این چهره که در سال ۱۹۷۶ توسط مدارگرد وایکینگ ۱ مشاهده شد، نزدیک به دو مایل طول دارد و در منطقه ای به نام سیدونیا قرار دارد که دشت های هموار شمال مریخ را از زمین های دهانه دار در جنوب جدا می کند. در آن زمان، دانشمندان این «چهره» ها […]
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، این چهره که در سال ۱۹۷۶ توسط مدارگرد وایکینگ ۱ مشاهده شد، نزدیک به دو مایل طول دارد و در منطقه ای به نام سیدونیا قرار دارد که دشت های هموار شمال مریخ را از زمین های دهانه دار در جنوب جدا می کند. در آن زمان، دانشمندان این «چهره» ها را به عنوان سایه روشن توصیف می‌کردند، اما در طول دهه‌ها در میان کسانی که گمان می‌کردند بیگانگان تمایل زیادی به ساختن سازه ها دارند، این چهره ها محبوب شده اند.
بیشتر بخوانید:
هنگامی که این تصویر در ابتدا به دست آمد، دانشمند ارشد وایکینگ، جری سوفن، «چهره روی مریخ» را به عنوان «ترفند نور و سایه» تایید کرد.
این کشف اخیر به طور مستقل توسط وینسنت دی پیترو و گریگوری مولنار، دو مهندس کامپیوتر در مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا انجام شد. دی پیترو و مولنار در حین جستجو در آرشیوهای ناسا، این دو تصویر را کشف کردند.
منبع : nationalgeographic
۲۲۷۳۲۳
