اکنون یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که فوتبال ممکن است خطر ابتلاء به بیماری پارکینسون را حتی در بین بازیکنان دبیرستانی و دانشگاهی افزایش دهد. «مایکل آلوسکو»، استادیار عصب‌شناسی در دانشگاه بوستون، می‌گوید: «بیماری پارکینسون معمولاً در بوکسورها گزارش شده است، اما ما این ارتباط را با جزئیات زیاد در فوتبال بررسی نکرده‌ایم. این شواهد […]
اکنون یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که فوتبال ممکن است خطر ابتلاء به بیماری پارکینسون را حتی در بین بازیکنان دبیرستانی و دانشگاهی افزایش دهد.
«مایکل آلوسکو»، استادیار عصب‌شناسی در دانشگاه بوستون، می‌گوید: «بیماری پارکینسون معمولاً در بوکسورها گزارش شده است، اما ما این ارتباط را با جزئیات زیاد در فوتبال بررسی نکرده‌ایم. این شواهد نشان می‌دهد بین فوتبال و مشکلات عصبی در اواخر زندگی ارتباط وجود دارد.»
عامل مشترک احتمالی در این دو ورزش، ضربه به سر است. پارکینسونیسم یک اصطلاح کلی برای گروهی از اختلالات عصبی است که منجر به مشکلات حرکتی می‌شود. بیماری پارکینسون شایع‌ترین نوع آن است. علائم عبارتند از لرزش، سفتی، گام برداشتن و حرکت آهسته.
برای این مطالعه، محققان ۱۸۷۵ ورزشکار، از جمله ۷۲۹ مرد که فوتبال بازی می‌کردند، عمدتاً در سطح آماتور، و ۱۱۴۶ مرد که ورزش‌های دیگر را انجام می‌دادند، ارزیابی کردند. همه شرکت‌کنندگان در مطالعه آنلاین روی افراد مبتلا به پارکینسون و بدون بیماری پارکینسون، ثبت‌نام کردند.
محققان دریافتند مردانی که سابقه بازی فوتبال را داشتند ۶۱ درصد بیشتر در معرض ابتلاء به پارکینسونیسم یا بیماری پارکینسون بودند. این یافته‌ها حتی پس از اینکه محققان سایر عوامل خطر شناخته شده را کنترل کردند، وجود داشت. این مطالعه نشان داد که هر چه مردان طولانی‌تر بازی کنند، این احتمال در آنها بیشتر می‌شود.
بیشتر بخوانید:
کمبود کدام ویتامین‌ها زمینه‌ساز ابتلا به آلزایمر است؟
۴۷۲۳۶
