به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، اسب‌هایی که آنها دوباره معرفی کردند، اسب‌های بارب عربی و اسپانیایی بودند، کوچک، سریع و سرسخت؛ آنها به محیط های خشن بیابانی عادت داشتند و به سرعت شروع به پراکندگی در آمریکای جنوبی، مرکزی و شمالی کردند، تا جایی که امروزه به عنوان نژاد موستانگ شناخته می‌شوند. بیشتر بخوانید: بنابراین موستانگ‌ها […]
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، اسب‌هایی که آنها دوباره معرفی کردند، اسب‌های بارب عربی و اسپانیایی بودند، کوچک، سریع و سرسخت؛ آنها به محیط های خشن بیابانی عادت داشتند و به سرعت شروع به پراکندگی در آمریکای جنوبی، مرکزی و شمالی کردند، تا جایی که امروزه به عنوان نژاد موستانگ شناخته می‌شوند.
بیشتر بخوانید:
بنابراین موستانگ‌ها از قاره آمریکا منشا نگرفتند و از نسل اسب های اهلی شده بودند، به این نوع از نژاد اسب‌ها اسب فرال می‌گویند. بنابراین اسب موستانگ یک اسب «فرال» محسوب می‌شود نه یک اسب وحشی. این یک تمایز مهم است که باعث اختلاف نظر شده است. موستانگ به عنوان گونه‌ای از اسب‌ها، حفاظت‌هایی را که ممکن است به عنوان یک بومی وحشی واقعی دریافت کند، دریافت نمی‌کند و در گذشته، آنها را به عنوان یک آفت مهاجم تلقی می‌کردند.
امروزه تقریباً ۵۰۰۰۰ اسب موستانگ در غرب ایالات متحده به صورت آزادانه در حال پرسه زدن هستند. بیشتر آنها در زمین های خصوصی و یا پناهگاه‌ها یافت می‌شوند. موستنگ نژادی از اسب‌ها است که دارای جثه کوچک، اما محکم و استخوان‌دار هستند. آنها به طور متوسط کمتر از ۱۵ دست در شانه دارند و به ندرت وزن آنها از ۴۱۰ کیلوگرم بالاتر می‌روند. موستانگ‌ها اغلب دارای رنگ‌های دان، گرولا، روان یا اسکین هستند، اگرچه تقریباً همه رنگ‌ها و الگوهای بدن در این نژاد دیده شده است.
آنها یال‌های ضخیم و برس‌مانند دارند و چشم‌هایشان بیشتر از سایر نژادها در کناره‌های سرشان قرار دارد و از مستقیم به بعد جلوه‌ای متمایز به آنها می‌دهد.آنها در گروه‌های مادیان ها و کره‌ها زندگی می کنند که عموماً توسط یک اسب نر محافظت می شود. نرهای جوان، اسب نرهای مسن و نرهایی که اندازه یا سطح پرخاشگری برای رقابت برای مادیان‌ها ندارند، در گروه‌های کوچک مجرد زندگی می‌کنند.
رقابت برای مادیان ها ثابت و بسیار پراسترس است. یک اسب نر باید به طور مداوم برای رقبا در حالت آماده باش باشد و سعی کند آنها را دفع کند. مبارزات بسیار رایج هستند و شامل ضربات با پای جلویی، لگد زدن با پای عقبی، کشتی، ضربه زدن به سر و گاز گرفتن شریرانه هستند. اسب های پیروز اغلب با بالا بردن و هل دادن حریف خود پایین می‌آورند. بازنده مغلوب می‌شود و جراحات شایع هستند، از جمله شکاف از سم و دندان و آسیب دیدگی یا حتی شکستگی اندام. مبارزه تا سر حد مرگ نادر است، اما مرگ ممکن است مدتی پس از نبرد واقعی، بر اثر جراحات وارده رخ دهد.
اداره مدیریت زمین چندین گله از موستانگ‌های وحشی را مدیریت می‌کند و رویدادهای فرزندخواندگی را به طور منظم برگزار می‌کند، جایی که شهروندان می‌توانند یک اسب را درست خارج از محدوده انتخاب کنند.
موستانگ‌هایی که به درستی آموزش دیده‌اند و با عشق از آنها مراقبت شده‌است، اسب‌های سواری شگفت انگیزی می‌شوند و حتی در مسابقات سطح بالایی مانند راینینگ، مسابقه بشکه، استقامت و حتی پرش نمایشی شرکت کرده‌اند.
منبع: animalfactsencyclopedia
۲۲۷۳۲۳
