کدخبر: ۱۱۲۷۲۵ ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۳ ۱۲:۴۰ آموزش سکانسی که در سریال افعی تهران به شدت آزردگی خاطر در مخاطب ایجاد می‌کند، لحن به شدت بی ادبانه، گستاخانه و خارج از نزاکت به مقام یک معلم سالخورده است. این روز‌ها سریالی در شبکه نمایش خانگی در حال اکران است که این یادداشت کوتاه تنها متوجه سکانسی […]
کدخبر:
۱۱۲۷۲۵
۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۳
۱۲:۴۰
آموزش
سکانسی که در سریال افعی تهران به شدت آزردگی خاطر در مخاطب ایجاد می‌کند، لحن به شدت بی ادبانه، گستاخانه و خارج از نزاکت به مقام یک معلم سالخورده است.
این روز‌ها سریالی در شبکه نمایش خانگی در حال اکران است که این یادداشت کوتاه تنها متوجه سکانسی از این سریال است که در آن به زشت‌ترین شکل ممکن به حرمت جایگاه و منزلت معلم خدشه‌ای بزرگ وارد می‌کند.
در ابتدا آنچه مسلم است این است که به عنوان یک معلم سینما بر سختی‌ها و دشواری‌های پروسه‌های فیلم سازی و محدودیت‌های سازندگان فیلم و نویسندگان با اصناف مختلف جامعه به خوبی آگاه بوده و چه بسا خود نیز همیشه از مدافعین نقد با رویکرد‌های اشتباه صنوف مختلف جامعه بوده ام و از شوخی کردن با آنها نیز در قالب درست استقبال کرده ام، اما سکانسی که در سریال افعی تهران به شدت آزردگی خاطر در مخاطب ایجاد می‌کند، لحن به شدت بی ادبانه، گستاخانه و خارج از نزاکت به مقام یک معلم سالخورده است.
در اینکه معلمان مانند همه انسان‌های دیگر در هر صنف و جایگاهی ممکن است مرتکب خطا‌هایی شوند هیچ شکی نیست و هیچ انسانی در هیچ مقامی منزه از اشتباه نیست، اما اینکه بدون در نظر گرفتن هیچ پارامتری حرمت معلمی را با ادبیات بسیار سخیف به چوب حراج بزنید، قدری شرم آور است.
تنبیه بدنی دانش آموز به هر دلیلی توسط معلم کاری ناپسندیده، مذموم و غیر تربیتی است و به هیچ وجه جای دفاع ندارد، اما ویران کردن مقام و جایگاه معلم به این شکل مشمئز کننده در مدیوم تصویر و رسانه نیز اصلا جایی برای دفاع ندارد.
دوست عزیز نویسنده و سازندگان سریال افعی تهران بدون در نظر گرفتن شرایط سخت معلمی، ضعف‌های سیستم نظام آموزشی کشور، آسیب‌های فراوان اجتماعی، خانوادگی و تربیتی دانش آموزان، فقر فرهنگی و اقتصادی جامعه و هزاران نقص و ایراد دیگر نمی‌توان به تنهایی معلمی را که بیش از چهل دانش آموز را با چهل روحیه مختلف و هزاران مشکلات در یک کلاس به او داده اند مقصر دانست.
شما که به تنهایی از تربیت تک فرزند خود عاجز و درمانده هستید، اینگونه حرمت و زحمات معلمانی که با خون دل و هزاران مشکلات معیشتی به فرزندان شما علم و معرفت آموخته اند به یغما نبرید. شاید تنبیه بدنی در دوره‌ای از سیستم آموزشی این کشور امری رایج بوده باشد، اما در همان دوره چه تعداد دانش آموز را نمی‌شناسید که تحت خشونت خانوادگی والدین یا جامعه به ناکجاآباد نرفته باشند.
توجه داشته باشید که قطعا نقد و آسیب شناسی تمامی اصناف و مشاغل به شدت نیاز جامعه امروز است و تا این مهم صورت نگیرد، ضعف‌ها و نارسایی‌ها بر سر جای خود باقی می‌ماند و جامعه معلمی و سیستم آموزشی و تربیتی کشور جهت بهبود قطعا بیش از همه به نقد و نظر نیازمند است و باید اصلاحات و تحولات جدی در آن صورت گیرد، اما آنچه در سریال افعی تهران در آن سکانس کریه به آن پرداخته است نقد نیست بلکه بی احترامی به جایگاه و منزلت معلم است، آن هم معلم سالخورده‌ای که قطعا در دوران جوانی و آغاز به کار خود هنوز به پختگی لازم نرسیده است و یا شرایط محیط آموزشی چنان او را تحت فشار قرار داده است که ناگزیر از آن رفتار غیر تربیتی بوده است.
دوستان عزیز من، نقد کنید، آسیب‌ها را با صدای بلند فریاد بزنید، راهکار ارائه دهید، اما به هیچ وجه بی حرمتی نکنید، فراموش نکنید اگر امروز خرده سوادی دارید تا قلم به دست بگیرید و بنویسید مدیون معلمی هستید که خواندن و نوشتن را به شما آموخت.
