تینا مزدکی_ دانشمندان با زحمت بزرگترین شجره نامه پروانه‌ای جهان را ساختند و کشف کردند که اولین پروانه‌ها ۱۰۰ میلیون سال پیش در آمریکای مرکزی و شمالی کنونی تکامل یافته‌اند. در این زمان، ابرقاره پانگه آ در حال تجزیه بود و آمریکای شمالی توسط دریاچه ای که شرق و غرب را از هم جدا می […]
تینا مزدکی_ دانشمندان با زحمت بزرگترین شجره نامه پروانه‌ای جهان را ساختند و کشف کردند که اولین پروانه‌ها ۱۰۰ میلیون سال پیش در آمریکای مرکزی و شمالی کنونی تکامل یافته‌اند. در این زمان، ابرقاره پانگه آ در حال تجزیه بود و آمریکای شمالی توسط دریاچه ای که شرق و غرب را از هم جدا می کرد به دو قسمت تقسیم شد. پروانه ها از سمت غربی این قطعه از قاره منشاء می گیرند.
در حال حاضر تخمین زده می شود که ۲۰۰۰۰ گونه پروانه وجود دارد، و آنها در همه قاره ها به جز قطب جنوب یافت می شوند. اگرچه دانشمندان می‌دانستند پروانه‌ها چه زمانی به وجود آمده‌اند، اما هنوز درباره منطقه‌ای که از آن پدید آمده‌اند و اولین رژیم غذایی آنها مطمئن نیستند.
تیمی از دانشمندان به سرپرستی آکیتو کاواهارا، متصدی پروانه‌ها در موزه تاریخ طبیعی فلوریدا، شجره نامه جدید زندگی پروانه های شناخته شده را با توالی یابی ۳۹۱ ژن از نزدیک به ۲۳۰۰ گونه پروانه از ۹۰ درصد کشورها که نماینده ۹۹۲ کشور هستند، ساختند.
محققان داده ها را از چندین منبع در یک پایگاه داده واحد در دسترس عموم جمع آوری کردند. آنها از ۱۱ فسیل پروانه های کمیاب به عنوان استاندارد استفاده کردند تا مطمئن شوند که نقاط انشعاب شجره نامه آنها با دوره زمانی انشعاب نشان داده شده توسط فسیل ها مطابقت دارد. کاواهارا در بیانیه‌ای گفت:«این سخت‌ترین مطالعه‌ای است که تا به حال بخشی از آن بوده‌ام، و برای تکمیل آن تلاش گسترده‌ای از سوی مردم سراسر جهان لازم بوده است».
این یافته‌ها که در ۱۵ می منتشر شد، نشان داد که پروانه‌ها حدود ۱۰۱.۴ میلیون سال پیش از اجداد شب پره‌های گیاه‌خوار پدید آمده‌اند. در این تحقیقات آمده بود که اولین پروانه ها در اواسط کرتاسه قرار دارند و هم دوره دایناسورها هستند.
پس از تکامل، پروانه ها به آمریکای جنوبی کنونی مهاجرت کردند. سپس برخی به قطب جنوب مهاجرت کردند که در آن زمان بسیار گرمتر بود و هنوز به استرالیا متصل بود. زمانی که آنها به لبه شمالی استرالیا رسیده بودند، این دو خشکی از هم جدا شدند، فرآیندی که حدود ۸۵ میلیون سال پیش آغاز شد.
سپس پروانه ها از پل برینگ لند، پل زمینی که زمانی بین روسیه و آمریکای شمالی وجود داشت گذشتند و ۷۵ تا ۶۰ میلیون سال پیش به جایی که روسیه امروزی است رسیدند. سپس به آسیای جنوب شرقی، خاورمیانه و شاخ آفریقا گسترش یافتند. آنها حتی حدود ۶۰ میلیون سال پیش به جزیره منزوی هند رسیدند. با کمال تعجب، به دلایل ناشناخته، گسترش پروانه ها در لبه خاورمیانه به مدت ۴۵ میلیون سال متوقف شد و سرانجام در حدود ۴۵ تا ۳۰ میلیون سال پیش به اروپا گسترش یافت. کواهارا گفت که این مکث در تعداد کم گونه های پروانه در اروپا امروز در مقایسه با سایر نقاط جهان منعکس شده است.
تجزیه و تحلیل ۳۱۴۵۶ گونه از گیاهان میزبان پروانه نشان داد که اولین پروانه ها از گیاهانی از خانواده حبوبات تغذیه می کردند. حبوبات تقریباً در هر اکوسیستم یافت می شوند و اکثر آنها فاقد مواد شیمیایی دفاعی قوی در برابر تغذیه حشرات هستند. دانشمندان بر این باورند که این ویژگی ها ممکن است باعث شود پروانه ها میلیون ها سال از رژیم غذایی حبوبات پیروی کنند.
امروزه، پروانه‌ها برای خوردن سایر خانواده‌های گیاهی متنوع شده‌اند، اما بیشتر آنها به یک خانواده گیاهی تمایل دارد. حدود دو سوم گونه های موجود از یک خانواده گیاهی، عمدتا خانواده گندم و خانواده حبوبات تغذیه می کنند. جالب اینجاست که جدیدترین جد مشترک حبوبات حدود ۹۸ میلیون سال سن دارد که تا حد زیادی با منشا پروانه ها مطابقت دارد.
پاملا سولتیس، یکی از نویسندگان موزه فلوریدا، می گوید:«تکامل پروانه ها و گیاهان گلدار از زمان پیدایش اولیه به طور اجتناب ناپذیری در هم تنیده شده است، و رابطه نزدیک بین آنها منجر به رویدادهای متنوع قابل توجهی در هر دو دودمان شده است.»
منبع: livescience
۲۲۷۳۲۳
