به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، زها محمد حسین حدید اللهیبی، معمار برجسته عراقی-بریتانیایی در سبک واسازی بود. اغلب آثار وی انعکاس آمیزه‌ای از ساختمان‌سازی، زمین‌شناسی و مناظر اطراف است. آثار و طراحی‌های وی با حرکت و جریان داشتن، ضمن پیروی از هندسه نااقلیدسی، نظم جدیدی را در فضا ایجاد می‌کنند. شهر چنگدو توسط رشته کوه‌ها و […]
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، زها محمد حسین حدید اللهیبی، معمار برجسته عراقی-بریتانیایی در سبک واسازی بود. اغلب آثار وی انعکاس آمیزه‌ای از ساختمان‌سازی، زمین‌شناسی و مناظر اطراف است. آثار و طراحی‌های وی با حرکت و جریان داشتن، ضمن پیروی از هندسه نااقلیدسی، نظم جدیدی را در فضا ایجاد می‌کنند.
شهر چنگدو توسط رشته کوه‌ها و جنگل‌ها احاطه شده‌است، سنت‌ها و فرهنگ محلی منحصربه‌فردی را پرورش داده‌است که ریشه در تاریخ غنی خود دارد که شامل اشکال آسمانی درون کنده‌کاری‌ها و نقاب‌های تمدن سنکسینگدوی عصر برنز است. مرکز استان سیچوان در جنوب غربی چین، چنگدو به عنوان مرکز مهم نوآوری و تحقیقات علمی ارتقا یافته‌است.
در مرکز دریاچه جینگرونگ، موزه علمی تخیلی جدید چنگدو در شهر جدید علم و نوآوری منطقه پیدو چنگدو قرار دارد. طراحی موزه که با مناظر طبیعی در امتداد ساحل دریاچه ادغام شده است، مسیرهای عابر پیاده‌ای را تعریف می‌کند که از شهر از طریق پارک اطراف تا قلب ساختمان گسترش می‌یابد.
یک سفر اکتشافی بین میدان‌های داخلی و خارجی در سطوح مختلف تا گالری‌های نمایشگاهی موزه، امکانات آموزشی، کافه‌ها و سایر امکانات به یکدیگر پیوند بخورند.
به نظر می‌رسد که موزه در بالای سطح دریاچه شناور است. فرم‌های سیال سقف آن از یک نقطه مرکزی در داخل تابش می‌کنند و شبیه یک ابر سحابی در حال گسترش با ستاره‌ای در مرکز آن هستند؛ موزه را به یک ابر ستاره تبدیل می‌کند که میدان‌های انرژی را در مناطق مختلف آن پراکنده می‌کند.
موزه علمی تخیلی چنگدو با مساحت ۵۹۰۰۰ متر مربع، دارای حداکثر انعطاف پذیری برای میزبانی از گسترده ترین نمایشگاه ها، کنفرانس ها و رویدادها، شامل گالری های نمایشگاهی، یک سالن چند منظوره، یک مرکز کنفرانس و فضاهای جانبی است.
مطابق با بالاترین استانداردهای ۳ ستاره برنامه ساختمان سبز چین، طراحی موزه از طریق تجزیه و تحلیل مدل‌سازی دیجیتال برای به حداکثر رساندن کارایی در ترکیب شرایط مکان، تابش خورشیدی و ساختار ایجاد شده است.
تهویه هیبریدی طبیعی موزه، آب و هوای نیمه گرمسیری چنگدو را بهینه می‌کند تا آسایش بازدیدکنندگان و کارکنان را در طول سال فراهم کند، در حالی که فتوولتائیک‌ها در سایبان بزرگ سقف موزه به تامین انرژی مورد نیاز ساختمان کمک می‌کنند.
پارک اطراف موزه که با گیاهان بومی منطقه تخصیص داده شده‌است، آب باران را برای تصفیه طبیعی و استفاده مجدد جمع آوری و ذخیره می کند، و این امکان را به دریاچه جینگرونگ می‌دهد تا به بخشی جدایی ناپذیر از سیستم زهکشی پایدار چنگدو تبدیل شود که سیل را کاهش داده و تنوع زیستی را در سراسر شهر افزایش می دهد.
منبع: archdaily
۲۲۷۲۲۷
