تینا مزدکی_ سرعت نور در آب، در مقایسه با سرعت نور در خلاء نزدیک به ۷۵٪ کاهش می‌یابد و به حدود ۲۲۴۹۳۸ کیلومتر در ثانیه می‌رسد. اگر ذره‌ای از این حد فراتر رود، درخشش آبی وهم انگیزی به نام تابش چرنکوف تولید می‌کند. این اثر به نام فیزیکدان شوروی، پاول چرنکوف، که برای کشف خود […]
تینا مزدکی_ سرعت نور در آب، در مقایسه با سرعت نور در خلاء نزدیک به ۷۵٪ کاهش می‌یابد و به حدود ۲۲۴۹۳۸ کیلومتر در ثانیه می‌رسد. اگر ذره‌ای از این حد فراتر رود، درخشش آبی وهم انگیزی به نام تابش چرنکوف تولید می‌کند. این اثر به نام فیزیکدان شوروی، پاول چرنکوف، که برای کشف خود برنده جایزه نوبل شد، نامگذاری شده‌است.
این درخشش آبی یک پدیده شناخته شده در دایره‌های شکافت است، در واقع، بازرسان هسته‌ای از این نور استفاده می‌کنند تا تشخیص دهند که آیا از مواد هسته‌ای برای اهداف صلح آمیز استفاده می‌شود یا خیر. ستاره شناسان نیز از این پدیده آگاه هستند و رصدخانه نوترینو «IceCube» از این اثر برای شناسایی نوترینوهای میون در یخ‌های قطب جنوب استفاده می‌کند.
با این حال، این اثر هرگز در طول یک واکنش همجوشی دیده نشده است. ماه گذشته، شرکت همجوشی هسته‌ای «SHINE» اعلام کرد که تشعشعات چرنکوف در طول فرآیند همجوشی دوتریوم-تریتیوم آن قابل مشاهده است. این اولین باری بود که پدیده رنگ آبی در طی یک واکنش همجوشی ثبت شد.
منبع: popularmechanics
۲۲۷۲۲۷
