تینا مزدکی_ نور این کهکشان تقریباً ۸۰ میلیون سال پیش، بسیار قبل از مرگ دایناسورها، سفر خود را به زمین آغاز کرد؛ این تصویر که به عنوان بخشی از هفته کهکشان هابل ناسا از ۲ تا ۷ اکتبر منتشر شده‌است، NGC ۱۰۸۷، یک کهکشان مارپیچی را نشان می‌دهد که در صورت فلکی سیتوس ساکن است. […]
تینا مزدکی_ نور این کهکشان تقریباً ۸۰ میلیون سال پیش، بسیار قبل از مرگ دایناسورها، سفر خود را به زمین آغاز کرد؛ این تصویر که به عنوان بخشی از هفته کهکشان هابل ناسا از ۲ تا ۷ اکتبر منتشر شده‌است، NGC ۱۰۸۷، یک کهکشان مارپیچی را نشان می‌دهد که در صورت فلکی سیتوس ساکن است.
این تکه خاص از آسمان به نام یک هیولای دریایی افسانه‌ای یونانی نامگذاری شده‌است و خانه صورت فلکی دلو و حوت است.
پیچک‌های شکسته نور قرمز نشان دهنده گاز مولکولی سرد است، که ماده‌ای است که از آن ستاره‌های جدید تشکیل شده و در طول اعصار رشد می‌کنند. در مقایسه، مناطق آبی میزبان ستارگان داغی هستند که در گذشته شکل گرفته‌اند. ستاره‌شناسان فکر می‌کنند بسیاری از آنها از دسته نادری از ستارگان بسیار ناپایدار به نام Wolf-Rayet هستند.
با این حال، بارزترین ویژگی NGC ۱۰۸۷، میله ستاره‌ای سفید روشن در مرکز مسیرهای گازی پیچ خورده آن است. موقعیت ما در کهکشان راه شیری تخمین دقیق اندازه و شکل این میله مرکزی را بسیار دشوار می‌کند، بنابراین کهکشان هایی مانند NGC ۱۰۸۷ که دارای ویژگی‌های مشابه هستند، اهداف ارزشمندی برای مشاهده هستند.
منبع: space
۲۲۷۲۲۷
